Στην Τοράγια , ψηλά στα βουνά του νησιού Sulawesi της Ινδονησίας, οι κόσμοι των ζωντανών και των νεκρών βρίσκονται δίπλα-δίπλα – με σχεδόν τίποτα που χωρίζει τα δύο. Ως αποτέλεσμα, η Τοράγια βασίλεια των νεκρών είναι εξίσου πολύχρωμη (αν όχι τόσο ζωντανή) με εκείνη των ζωντανών.
Σπήλαιο δάπεδα γεμάτα με ανθρώπινα οστά και προσφορές τσιγάρων. πανύψηλα tongkonan (σπίτια Toraja) ψηλά σε πυλώνες. ομοιώματα που ονομάζονται «tau-tau» που κοιτάζουν με αόρατα μάτια από ανοίγματα σε ένα βράχο. και τακτικές θυσίες βουβάλων για να καθησυχάσουν τα πνεύματα των πρόσφατα αναχωρούμενων – όλα αυτά πηγάζουν από την πεποίθηση ότι οι απομακρυσμένοι πρόγονοι της Τοράγια δεν έχουν «αποχωρήσει» καθόλου.
Περάστε μερικές μέρες στην Τοράγια για να απολαύσετε τον καθαρό αέρα του βουνού και τη φιλοξενία των ντόπιων – και θα βρείτε πόσο ευτυχισμένοι ζουν, ακόμη και στο αδιάκοπο βλέμμα των αγίων προγόνων τους. Η μοναδική κουλτούρα της Τοράγια αξίζει τον κόλπο των 10 ωρών με καμπύλη ορεινή διαδρομή για να φτάσετε εκεί!
Πού είναι η Toraja, Ινδονησία;
Πριν από πολύ καιρό, η Τοράγια μονώθηκε αποτελεσματικά από την επικρατούσα Ινδονησία από τα βουνά της Νότιας Σουλαουέσι. Για να φτάσετε στην Τοράγια χρειάστηκαν αρκετές ημέρες σκληρής πορείας σε ορεινό έδαφος για να φτάσετε σε μια πόλη περίπου 200 μίλια βόρεια της πρωτεύουσας Μακασάρ.
Σήμερα, ένας συγκεκριμένος αυτοκινητόδρομος κάνει μικρή δουλειά σε αυτήν την απόσταση, απαιτώντας μόνο περίπου οκτώ έως δέκα ώρες με το λεωφορείο. (Οι Τοράχοι έχουν τη φήμη ως εξαιρετική μηχανική. Κατέχουν και χειρίζονται τα περισσότερα λεωφορεία που συνδέουν τη Μακάσαρ με την πατρίδα τους.)
Το Makassar, με τη σειρά του, είναι μόνο μια σύντομη πτήση χωρίς στάση από την Τζακάρτα και το Μπαλί, βοηθώντας το Toraja να γίνει ένα βασικό σημείο σε οποιοδήποτε σημαντικό ταξίδι στην Ινδονησία.
Οι ταξιδιώτες αποβιβάζονται στο Rantepao , την πρωτεύουσα της Βόρειας Τοράγια και το πολιτιστικό της κέντρο. Η χαμηλή αστικότητα του Rantepao, το chock-a-block με τα χαμηλά κτίρια της δεκαετίας του 1960 και οι περιστασιακές δομές tongkonan- style, δίνει γρήγορα τη θέση τους σε ορυζώνες και πανύψηλες κορυφές ασβεστόλιθου.
Ο πιο δροσερός καιρός είναι η μόνη άμεση ένδειξη για την ανύψωση του Toraja. Θα πρέπει να επισκεφθείτε σημεία επιτήρησης όπως το Lolai για να αποκτήσετε μια σπλαχνική ιδέα του τόπου σας στα υψίπεδα: τα πρωινά, το σημείο επιφυλακής στο Lolai αισθάνεται σαν ένα νησί που κρυφοκοιτάζει από μια θάλασσα σύννεφων.
Τι διαφοροποιεί τον πολιτισμό Toraja εκτός από την υπόλοιπη Ινδονησία;
Καθώς οι κάτοικοι Bugis και Makassar υπέστησαν μετατροπή στο Ισλάμ, ο Toraja κατάφερε να παραμείνει στις παραδοσιακές πεποιθήσεις τους – Aluk Todolo , ή «ο τρόπος των προγόνων» – που εξακολουθούν να χρησιμεύουν ως βάση για τον πολιτισμό του Toraja σήμερα.
Ακόμα και μετά τη μαζική μετατροπή των περισσότερων Τοράτζων σε χριστιανισμό, η συμμόρφωση με τις παλιές συνήθειες του Aluk Todolo πεθαίνει σκληρά.
Τα παραδοσιακά χωριά στην Τοράγια – όπως η Παλλάουα – διατηρούν τον αρχικό τρόπο ζωής των ντόπιων, που ενσωματώνεται στα εικονικά σπίτια tongkonan με καμπύλη στέγη της περιοχής . Κάθε κοινότητα στεγάζει μια οικογένεια ή μια φυλή, που ζουν στη σειρά των σπιτιών που βλέπουν βόρεια. μικρότεροι σιταποθήκες ρυζιού ( alang ) ευθυγραμμίζουν την άλλη πλευρά της λωρίδας.
Σύμβολα κατάστασης Torajan
Πολλά παραδοσιακά tongkonan διαθέτουν μια στήλη από κέρατα βουβάλου, διατεταγμένα ανάλογα με το μέγεθος. Αυτά τα κέρατα είναι δείκτες του καθεστώτος: τα απομεινάρια των προηγούμενων θυσιών προς τιμήν κάποιου πολύ αποχωρημένου προγόνου.
Οι άνθρωποι της Τοράγια – όπως κάθε κοινωνία στον κόσμο – απασχολούνται με τη συλλογή συμβόλων κατάστασης, τη συσσώρευση και τη δαπάνη του πλούτου και την αναπαραγωγή απογόνων.
Οι Τοράχοι χρησιμοποιούν τελετουργίες για να παγιώσουν την κατάσταση, τον πλούτο και την οικογενειακή τους θέση στην κοινωνία. πουθενά δεν είναι πιο εμφανές από ό, τι στις περίφημες ταφικές τελετές της Τοράγια.
Μια κηδεία Toraja
Το αυστηρό σύστημα Aluk Todolo υπαγορεύει πώς ζουν οι άνθρωποι Toraja, ανάλογα με τη θέση τους σε ορισμένες κοινωνικές και πνευματικές σκάλες.
- Κοινωνικό : ένα σύστημα κατηγορίας τεσσάρων επιπέδων με δικαιώματα στην κορυφή και υπάλληλοι στο κάτω μέρος.
- Πνευματικά : τρία διαφορετικά επίπεδα, από τη θνητή μας ζωή έως την puya , τη μεταθανάτια ζωή, μέχρι τον παράδεισο για ευγενή πνεύματα και θεούς ( deata ).
Όταν ο θάνατος έρχεται για έναν Τοράτζαν, η οικογένεια βάζει το πτώμα στην κύρια κρεβατοκάμαρα και το αντιμετωπίζει σαν ασθενή. «Η μητέρα είναι άρρωστη», μπορεί να πει ένας Τοράτζαν για τον γονέα τους, το πτώμα της που βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο, που σερβίρεται φαγητό μία φορά την ημέρα από τα υπάκουα παιδιά του. (Οι Torajans χρησιμοποιούν ένα παραδοσιακό υγρό τακτίσματος χρησιμοποιώντας τους χυμούς φύλλου και μπανανών για να αποτρέψουν την αποσύνθεση.)
Καθώς το σώμα μουμιώνει αργά στο tongkonan , η οικογένεια βγάζει όλες τις στάσεις για να κανονίσει τα μεγαλύτερα χρήματα που μπορεί να αγοράσει ένα πάρτι: μια κηδεία που πραγματοποιείται συνήθως πάνω από ένα μήνα μετά την ώρα του θανάτου.
Οι Τοράιανοι πιστεύουν ότι οι ψυχές δεν μπορούν να εισέλθουν στην puya (το μετά θάνατον ζωή) εκτός εάν εκτελέσουν ένα σωστό τελετουργικό makaru’dusan – που περιλαμβάνει τη θυσία όσων χοίρων και βούβαλων νερού μπορούν να αντέξουν οικονομικά.
The Water Buffalo: Ένα απίθανο σύμβολο κατάστασης
Τα βουβάλια δεν λειτουργούν στην Τοράγια, παρά τις ατελείωτες βεράντες της περιοχής. Γιατί λοιπόν υπάρχει μια μεγάλη, χαμηλή αγέλη σε υψηλές τιμές στην αγορά Pasar Bolu του Rantepao ;
Κάθε ιεροτελεστία περικοπών απαιτεί τη θυσία πολλών βούβαλων ή χοίρων – αλλά οι κανόνες είναι ιδιαίτερα αυστηροί για τις κηδείες. Ο Aluk Todolo καθορίζει έναν ελάχιστο αριθμό σφαγής, ανάλογα με την κατάστασή σας. Οι οικογένειες μεσαίας τάξης πρέπει να προσφέρουν τουλάχιστον οκτώ βούβαλους και 50 χοίρους. οι ευγενείς οικογένειες πρέπει να σφαγούν πάνω από εκατό βουβάλια
Οι οικογένειες ξοδεύουν περίπου 500 εκατομμύρια ρουπίες Ινδονησίας (37.000 δολάρια ΗΠΑ) ανά βουβάλια, με την τιμή να φτάνει σε αστρονομικά ύψη για ορισμένα χρώματα ή μοτίβα.
Το Tedong saleko , ή λευκά βούβαλα με μαύρες κηλίδες, μπορεί να φθάσει έως και 800 εκατομμύρια ρουπίες (60.000 δολάρια ΗΠΑ), ενώ τα πιο ακριβά βουβάλια από όλα – τα βουβάλια αλμπίνο που ονομάζονται tedong bonga – μπορούν να κοστίσουν πάνω από ένα δισεκατομμύριο ρουπίες (75.000 δολάρια ΗΠΑ)!
Κανένα μέρος των βουβάλων δεν σπαταλά – σε μια εμφανή επίδειξη γενναιοδωρίας, η οικογένεια δωρίζει το κρέας σε μέλη της κοινότητας που παρευρίσκονται στην κηδεία.
Το τελικό υπόλοιπο της Nobility στο Tampang Allo
Για τους ανθρώπους που το συνειδητοποιούν το καθεστώς Toraja, ούτε ο θάνατος μπορεί να διαγράψει τις ταξικές διακρίσεις.
Μια σπηλιά νεκροταφείου – Tampang Allo , στα νότια προάστια του Rantepao – περιέχει τα ερείπια της πρώην άρχουσας οικογένειας της περιοχής Sangalla, Puang Menturino, που έζησε τον 16ο αιώνα. Το φέρετρο σε σχήμα βάρκας ( erong ) μας λέει αμέσως ότι οι αποκήρυκες εδώ αποτελούν μέρος των ευγενών, γιατί αυτός ο τύπος φέρετρου ήταν η διατήρηση των ηγεμόνων και των συγγενών τους.
Ο χρόνος δεν ήταν ευγενικός στα ερείπια του Puang Menturino – το περίπλοκο σκαλιστό erong , τοποθετημένο σε δοκάρια ψηλά πάνω από το πάτωμα του σπηλαίου, έχει επιδεινωθεί κατά τη διάρκεια των αιώνων, και μερικά έχουν ρίξει το περιεχόμενό τους παρακάτω.
Οι ντόπιοι έχουν καθαρίσει κάπως τη σκηνή, τακτοποιώντας τα αρχαία κρανία και διάφορα οστά σε προεξοχές γύρω από το σπήλαιο. Προσφορές τσιγάρων (που άφησαν ευσεβείς ντόπιοι) εξακολουθούν να σκουπίζουν τον βράχο γύρω από τα κρανία.
Τελευταία θέση ανάπαυσης για όλες τις τάξεις στο Lemo
Οι ταφικές σπηλιές είναι ανεπαρκείς σήμερα, αλλά τα ασβεστολιθικά βράχια είναι μια δεκάρα δεκάδων γύρω από την Τοράγια. Τοπικό έθιμο περιφρονεί την ταφή στο έδαφος. Οι Τοράχοι προτιμούν να είναι ενταφιασμένοι σε βράχο, το οποίο σήμερα σημαίνει μια τρύπα λαξευμένη από ένα βράχο Τοράγια.
Στην πόλη Lemo , ένας απότομος γκρεμός στέκεται κυψελοειδής με χειροποίητες κρύπτες που ονομάζονται liang patane , οι πόρτες τους έχουν μέγεθος περίπου 5 τετραγωνικά πόδια και ανοίγουν σε ένα μικρό χώρο που χωράει τέσσερα ή πέντε υπολείμματα χωρίς φέρετρο. Το Liang patane προορίζεται να φιλοξενήσει ολόκληρες οικογένειες και φυλάσσεται από tau-tau ή ομοιώματα, που απεικονίζουν τα πρόσωπα που τάφηκαν πίσω τους.
Σε αντίθεση με τα σπήλαια, το liang patane επιτρέπεται στους περισσότερους Τοράγια ανεξάρτητα από την τάξη, αλλά το κόστος τέτοιων ταφών δεν τα διατηρεί μόνο για τα καλά τακούνια. Κάθε τρύπα κοστίζει περίπου 20 έως 60 εκατομμύρια ρουπίες Ινδονησίας για να χαράξει (περίπου 1.500-4.500 δολάρια ΗΠΑ), χωρίς να υπολογίζεται το κόστος της τελετής κηδείας.
Tau-tau: Οι σιωπηλοί φύλακες του Toraja
Λίγα βήματα κάτω από το βράχο Lemo, θα βρείτε ένα κατάστημα για έναν κατασκευαστή tau-tau , του οποίου η χειροτεχνία κοιτάζει έξω από το πάτωμα του καταστήματος.
Το Tau-tau προορίζεται να είναι ομοιότητες των πολύ αποχωρημένων και οι κατασκευαστές τους φροντίζουν να αναπαράγουν μοναδικά χαρακτηριστικά του προσώπου στο τελικό προϊόν. Οι τεχνίτες χρησιμοποιούν διαφορετικά υλικά ανάλογα με την κοινωνική τάξη του αποθανόντος: οι ευγενείς λαξεύουν tau-tau από ξύλο καρπού, ενώ οι κατώτερες τάξεις πρέπει να ικανοποιούνται με ομοίωμα φτιαγμένο από μπαμπού.
Το tau-tau φορούν αληθινά ρούχα, τα οποία αντικαθίστανται κάθε λίγες δεκαετίες από επιζώντα μέλη της οικογένειας. Οι Lemo tau-tau φορούν σχετικά καινούργια νήματα, καθώς έριξαν τα παλιά, πριν από την επίσκεψη του Προέδρου της Ινδονησίας το 2013. (Το tau-tau οι ίδιοι εκτιμάται ότι είναι άνω των 400 ετών.)
Οι κατασκευαστές Tau-tau πληρώνονται παραδοσιακά σε βουβάλια και αυτές οι μορφές δεν έρχονται φθηνές: περίπου 24 βουβάλια είναι η μέση τιμή, με tau-tau υψηλότερης ποιότητας για 40 ή περισσότερους βούβαλους.
Εξάσκηση των παλαιών τρόπων παράλληλα με μια νεότερη πίστη
Για όλες αυτές τις γραφικές προχριστιανικές παραδόσεις, οι περισσότεροι Τοράκοι ισχυρίζονται τον Χριστιανισμό. Οι ντόπιοι εξασκούν τον Aluk Todolo παράλληλα με τα μυστήρια και βλέπουν μικρή σύγκρουση μεταξύ των δύο.
Το 60 τοις εκατό όλων των Τοράγια ανήκουν σε μια Προτεσταντική Εκκλησία, το 18 τοις εκατό υποστηρίζουν την Καθολική πίστη και το υπόλοιπο χωρίζεται μεταξύ Μουσουλμάνων και σκληρών ασκούμενων του Αλουκ Τόντολο .
Θα βρείτε μια χριστιανική εκκλησία ( gereja στην τοπική διάλεκτο) σχεδόν σε κάθε δρόμο στροφή, και οι δύο πρωτεύουσες της Toraja – Μακαλέ και Ραντεπάο – διαθέτουν τεράστια χριστιανική δομή στήθηκε σε ένα κοντινό λόφο, ορατό από οπουδήποτε στην πόλη.
Ένας τεράστιος σταυρός στέκεται στο Bukit Singki με θέα στο Rantepao, το πιο ορατό σημάδι της τοπικής πίστης. Και στο λόφο Buntu Burake πάνω από το Makale, ένα γιγαντιαίο άγαλμα του Ιησού στέκεται ακόμη ψηλότερο από τον Χριστό του Λυτρωτή του Ρίο ντε Τζανέιρο (ύψος 40 μέτρων, έναντι 38 μέτρων του Λυτρωτή).
Οι επισκέπτες στο Buntu Burake έχουν μια ματιά στο πανέμορφο τοπίο Toraja, ως ένας συγκεκριμένος Ιησούς – τα χέρια τεντωμένα, ευλογώντας την πόλη κάτω – ρολόγια πάνω από τον ώμο τους.
Ο γλύπτης, ένας τεχνίτης από την Γιογκιακάρτα με το όνομα Hardo Wardoyo Suwarto, είναι ο ίδιος μουσουλμάνος – μια κατάσταση που αντιστρέφει αυτήν ενός άλλου ορόσημου της Ινδονησίας, του Τζαμί Istiqlal στην πρωτεύουσα της Ινδονησίας Τζακάρτα, μια τεράστια ισλαμική δομή που σχεδιάστηκε από έναν Χριστιανό!
Καφές Torajan
Το ορεινό κλίμα της Τοράγια το καθιστά ιδανικό περιβάλλον για την καλλιέργεια καφέ Arabica .
Χάρη στην απομόνωσή του τον 19ο αιώνα, οι φυτείες καφέ της Toraja γλιτώθηκαν από την επιδημία σκουριάς από φύλλα καφέ που σάρωσε την Ινδονησία τη δεκαετία του 1870. Ως αποτέλεσμα, ο καφές Torajan ήταν τόσο πολύτιμος, ξέσπασε ένας «πόλεμος του καφέ» το 1890 για να καταλάβει τον έλεγχο της τοπικής βιομηχανίας καφέ.
Σήμερα, η μάχη είναι το τελευταίο πράγμα στην επίσκεψη στην ατζέντα των λάτρεις του καφέ. Μπορείτε να αγοράσετε ένα φλιτζάνι ζεστό joe σε κάθε καφετέρια, εστιατόριο και warung (street stall) στην Toraja. Για τα φασόλια και το έδαφος, οι αγοραστές προϋπολογισμού μπορούν να κατευθυνθούν προς την αγορά του Malanggo για να αγοράσουν το φθηνό Robusta από το λίτρο (περίπου 10.000 ρουπίες Ινδονησίας ανά λίτρο ή 0,75 δολάρια ΗΠΑ).
Οι αγοραστές με μεγαλύτερο προϋπολογισμό και πιο διακριτικές προτιμήσεις μπορούν να κατευθυνθούν στο Coffee Kaa Roastery, ένα ειδικό ιατρείο με φασόλια Arabica και αλεσμένη ετικέτα ανάλογα με τον τύπο και την προέλευση. Τα φασόλια στο Kaa κοστίζουν περίπου 20.000 ρουπίες Ινδονησίας ανά χιλιόγραμμο ή περίπου 1,50 δολάρια ΗΠΑ.
Πού να μείνετε στην Τοράγια και πού να πάτε
Το τουριστικό συμβούλιο της Ινδονησίας χαρακτηρίζει την Toraja ως τον επόμενο πολιτιστικό προορισμό μετά το Μπαλί και η αισιοδοξία τους είναι βάσιμη: πέρα από τους πολιτιστικούς χώρους που αναφέρονται παραπάνω, η Toraja προσφέρει μερικές άλλες περιπέτειες και δραστηριότητες που ταιριάζουν στο λοφώδες έδαφος:
- Πεζοπορία και ποδηλασία: Επισκεφθείτε τα χωριά γύρω από το Rantepao και το Makale με τα πόδια ή με ποδήλατο – τα γραφικά ψηλά και χαμηλά επίπεδα των ορεινών περιοχών της Toraja αποτελούνται κυρίως από ορυζώνες και δάσος, που διακόπτονται περιστασιακά από κορυφές ασβεστόλιθου και διακριτικά χωριά tongkonan .
- Whitewater Rafting: Εάν η Toraja αισθάνεται λίγο χαλαρή, τότε πηγαίνετε ράφτινγκ στα ποτάμια της Toraja για αυτήν την βιασύνη αδρεναλίνης: οι χειριστές ξεκινούν τακτικές αποστολές με σχεδία λευκού νερού κάτω από τους ποταμούς Sa’dan, Mai’ting και Rongkong, με επίπεδα δυσκολίας που κυμαίνονται από την τάξη I μέχρι την τάξη V.
- Culinary Adventure: Οι καλλιεργημένοι Τοράνοι του ρυζιού σημειώνουν την παραδοσιακή ινδονησιακή κουζίνα με μοναδικά πιάτα όπως το pa’piong , ή μπαχαρικά και καρυκεύματα κρέας στη σχάρα μέσα σε ένα μπαμπού. Τρώγεται με ρύζι – και κατά προτίμηση τρώγεται με το χέρι – το pa’piong είναι η τέλεια εισαγωγή στην κουζίνα Torajan, που βρίσκεται σε πολλά εστιατόρια γύρω από το Makale και το Rantepao.
Τα καταλύματα στην Τοράγια εξυπηρετούν ταξιδιώτες όλων των προϋπολογισμών. Το Toraja Heritage Hotel είναι ένα από τα πρώτα ξενοδοχεία τεσσάρων αστέρων της περιοχής και εξακολουθεί να είναι ένα από τα μεγαλύτερα της περιοχής. Γιγαντιαία κτήρια στιλ tongkonan περιβάλλουν την πισίνα – προσφέροντας μια γεύση από τον πολιτισμό Toraja, ακόμη και πριν ξεκινήσετε να εξερευνήσετε την περιοχή!